Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Ανοιξιάτικος...χειμώνας

Ήρθε η Άνοιξη...Ήρθε...Ήρθε...Όλα καταμαρτυρούν την παρουσία της παντού.Ήρθε γεμάτη δώρα για όλους:χάρισε το διαφορετικό,κάθε φορά,λουλουδάτο φόρεμα στην φύση,χάρισε πάλι το γάργαρο τραγούδι στα παγωμένα ως τώρα νερά των ποταμών,χάρισε το ήρεμο άγγιμα της στην θάλασσα,χάρισε μόνιμα πια τον καταγάλανο ουρανό στα πουλιά και στις πολύχρωμες πεταλούδες,χάρισε ποικίλες  ευωδιές  ανθέων στον αγέρα που κόπασε εντελώς,χάρισε τα χαμόγελα στα σκυθρωπά μέχρι πρότινος πρόσωπα,χάρισε...χάρισε...χάρισε...
Για σένα μόνο φύλαξε κάτι ξεχωριστό......ένα παλτό.Το πήρες,το φόρεσες και το κούμπωσες ως επάνω.Έγινε ένα με το πετσί σου και είναι τόσο βαρύ που τίποτα δεν μπορεί να εισχωρήσει μέσα απ' αυτό.Ούτε ο ήλιος,ούτε το φως,ούτε η ζέστη ,ούτε η ίδια η άνοιξη..........Ανοιξιάτικος χειμώνας......Απρόσμενος  επισκέπτης......Απρόσμενο δώρο......Ήρθε......
Άμοιρη Ψυχή,αυτός ο ανοιξιάτικος χειμώνας δεν φαίνεται να έχει ημερομηνία λήξης......Δεν δύνασαι να σηκωθείς......ΑΜΕΣΩΣ...ΤΩΡΑ...ΜΕΤΑ(;) 

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Αιπίερε

Στέκει 'Ερημο........Άδειο........Απάτητο........Μόνο........εδώ και καιρό.
Χορτάρια αγριέψανε τριγύρω,αράχνες φτιάξαν ιστούς κλείνοντας όλες  τις γωνιές.
Κάτι ξένοι διαβαίνουν βιαστικά,ούτε μία ματιά δεν ρίχνουν πια πάνω του.
Κανείς δεν θα μάθει τίποτε........ΠΟΤΕ....... αφανέρωτα μυστικά........σιγή ασάλευτη........
Είναι έτοιμο να καταρρεύσει........δεν αντέχει........παγωνιά...φόβος...κενό...
ΑΠΟΨΕ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΤΕΛΙΚΑ..........μαζέψτε τα ερείπια..........ΑΡΓΑ........

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Ήρθες ξαφνικά...

Σήμερα ήρθες  τελείως-απροσδιόριστα-απρόσκλητη .Δεν μπήκες καν στον κόπο  να με προειδοποιήσεις για το τι είχες κατά νου,ούτε έστω και με ένα μικρό χτύπο στο τζάμι της ψυχής μου.Με τράβηξες απότομα και βιαστικά από το χέρι και έχοντας ανοικτούς όλους τους ασκούς του Αιόλου ξεκίνησες να με σεργιανάς από εδώ και εκεί.
"Έίμαι γυμνή.Πού με πας;", σου ψέλλισα αλλά εσύ δεν μου έριξες ούτε μία ματιά.Ο αέρας μου τρυπούσε τα κόκαλα αλλά το βλέμμα σου ήταν αυτό που με πάγωσε περισσότερο.Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ,ειδικά σήμερα, αποφάσισες να μου δείξεις όλη σου την σκληρότητα.Και ο πόνος στο χέρι μου από το σφίξιμο σου όλο και αυξάνονταν μα εσύ δεν σταματούσες να με σέρνεις.
"Πονάω....",τόλμησα να φωνάξω αλλά και πάλι εσύ δεν μου έριξες ούτε μία ματιά.Συνέχισες να με τραβάς ακόμα πιο δυνατά και να με σβαρνίζεις χωρίς οίκτο στην βασανιστική  αυτή διαδρομή.Σήκωσα τα μάτια να δω που με πηγαίνεις και τότε αργά το συνειδητοποίησα........έπαιρνες το δρόμο για τις  παλιές μου γειτονιές .......τις φωτεινές και συνάμα τις τόσο υγρές και σκοτεινές......'Οχι,δεν την ήθελα αυτή την επίσκεψη......Όχι πάλι........Όχι σήμερα........
"Ματώνω......",τόλμησα να φωνάξω δυνατά μήπως και με λυπηθείς και σταματήσεις.Κι όμως......τάχυνες περισσότερο το βήμα σου και βιαζόσουν......βιαζόσουν......βιαζόσουν.....να με τελειώσεις.
Και όλα περνούσαν σαν ταινία από μπροστά μου......πρόσωπα που έφυγαν,πρόσωπα που χάθηκαν,πρόσωπα που έμειναν......όλα ανέκφραστα......όλα αγνώριστα.....και μετά τα λάθη,τα σωστά...όλα όσα πρόλαβα και όλα όσα δεν.......
"Χάνομαι......",ψέλλισα αργά αλλά και πάλι εσύ δεν μου έριξες ούτε μία ματιά.Με άρπαξες με την βία και με τραβούσες έτσι λυγισμένη,έτσι ταλαιπωρημένη,έτσι ματωμένη και βάδιζες αποφασιστικά για εκεί...εκεί που πάντα κατέφευγα από σένα...τον τελευταίο αγαπημένο μου προορισμό...τη θάλασσα...
Μόλις έφτασες εκεί με το υπεροπτικό σου βλέμμα με πέταξες στα βράχια της σαν κουρέλι και έφυγες........Απόμεινα εκεί με το θαλασσινό αεράκι να δίνει μια πνοή δροσιάς στο κουρασμένο πρόσωπο και μια ηλιαχτίδα να αγκαλιάζει το γυμνό ταλαιπωρημένο κορμί....Πρέπει να σηκωθώ....Πρέπει να παλέψω....Πρέπει να ελπίζω σε κάτι....ΞΑΝΑ....

Ακόμα μία φορά.........

Ακόμα μία φορά άλλο ένα γράμμα σχίστηκε πριν καν γραφτεί.
Ακόμα μία φορά ένα τηλεφωνικό μήνυμα σβήστηκε πριν καν ακουστεί.
Ακόμα μία φορά οι λέξεις βυθίστηκαν στην μοναξιά της σιωπής μετατρέποντας σε αερικά όσα δεν πρόλαβαν να ειπωθούν.
Ακόμα μία φορά ένα καυτό δάκρυ κύλησε αργά και βασανιστικά χωρίς ποτέ να φτάσει στην άκρη των ματιών.
Ακόμα μία φορά ένα ηδονικό φιλί έμεινε κρεμασμένο στην άκρη των κατακόκκινων χειλιών.
Ακόμα μία φορά η συνάντηση  της προσδοκίας μετατράπηκε σε απουσία σβαρνώντας κοντά και την ανέγγικτη σκιά της.
Ακόμα μία φορά τα αγκάθια του ρόδου που δεν προσφέρθηκε εισχώρησαν βαθιά στο δέρμα δοκιμάζοντας τις αντοχές του πόνου.
Ακόμα μία φορά οι τέσσερις βαθυκόκκινες συλλαβές ξεθώριασαν στον τοίχο της καρδιάς πριν καν φανερωθούν στον έναν και μοναδικό διαβάτη του μονοπατιού.
Ακόμα μία φορά φοράω το χαμόγελο του παλιάτσου και είμαι πάλι ΕΚΕΙ..... στην αφετηρία της  ζωής........Μισή-Ολόκληρη-Νικήτρια-Ηττημένη!!!!!!
Πόσες ακόμα φορές θα επαναλαμβάνεται η ίδια διαδρομή;;;

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Τελευταίο αυγουστιάτικο απόγευμα...

Εκεί στην άκρη του βράχου στέκεσαι και αγναντεύεις τη θάλασσα.
Είσαι μαγεμένος για ακόμα μία φορά από το βαθύ γαλάζιο και την ατελειωσιά της.
Ο ήλιος σου ψιθυρίζει πως σε λίγο θα αποτραβηχτεί για να στρωθεί το αστροκέντητο σεντόνι.
Η θάλασσα αδημονεί να νιώσει το παροδικό  ερωτικό άγγιγμα των κόκκινων ακτίνων του.
Είναι το τελευταίο αυγουστιάτικο απόγευμα.

Μικρά και μεγάλα βαρκάκια βρίσκονται σκορπισμένα στον απάνεμο κολπίσκο χορεύοντας στο ρυθμό που δίνουν τα  κύματα.
Από μακριά ακούγονται τα γέλια των ψαράδων που ετοιμάζουν τα δίχτυα τους για το αυριανό ψάρεμα.
Στην παραλία το ερωτευμένο ζευγαράκι βγάζει αμέτρητες φωτογραφίες θέλοντας να διατηρήσει "ζωντανή" την κάθε στιγμή που  φεύγει χωρίς γυρισμό.
Σήκωσε αεράκι και εσύ έριξες το μαύρο σακάκι απαλά  επάνω στην πλάτη σου.
Είναι το τελευταίο αυγουστιάτικο απόγευμα.
Το τελευταίο καράβι αναχώρησε για την πρωτεύουσα παίρνοντας μαζί του τους περισσότερους τουρίστες του νησιού και δυο μάτια βουρκομένα...
Τα στενά σοκάκια ερήμωσαν και το ραδιόφωνο  στο παραλιακό ταβερνάκι έπαιζε το τραγούδι των Πυξ Λαξ  "Η εικόνα του χειμώνα ".
Σήκωσες το γιακά από το μαύρο σακάκι και τάχυνες το βήμα σου.
Είναι το τελευταίο αυγουστιάτικο απόγευμα.

"Αντίο........Εκείνη......",ψέλλισες  Σήμερα μόνο  και έπειτα βαθιά σιωπή..........
Αύριο πάλι  Εσύ ,εκεί πάνω στην άκρη του βράχου,θα στέκεσαι και θα αγναντεύεις τη θάλασσα.
Χτες ήταν το τελευταίο αυγουστιάτικο απόγευμα .

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Νύχτωσε.......

Το παρακάτω κείμενο το δημοσίευσα πρόσφατα ως σχόλιο στο blog "ανοιχτός κύκλος" για το ποίημα "Από νύχτα σε νύχτα".Αποφάσισα  να το αναρτήσω ( προσθέτοντας και κάτι παραπάνω) έπειτα από την παρότρυνση  αγαπημένων φίλων(Αχ, Αναϊς με τις ιδέες σου!!!)που τους άρεσε πολύ.Ελπίζω να αρέσει και στους υπόλοιπους φίλους και αναγνώστες.

 Λατρεύω τους βραδινούς καθρεφτισμούς του φεγγαριού στην απέραντη θάλασσα.Μοιάζουν σαν εραστές που συναντιούνται μόνο κάποια βράδια και τυλίγει ο ένας το σώμα του πάνω στον άλλο.Τα φιλιά τους είναι  παθιασμένα αλλά λιγοστά καθώς ο χρόνος κυλάει γρήγορα,βιαστικά λες και θέλει να "κλέψει"  για τον ίδιο αυτές τις στιγμές.






Την νύχτα τα όνειρα παίρνουν άλλη μορφή, γίνονται πιo χρωματιστά,πιο ελπιδοφόρα,πιο υλοποιήσιμα για όσους είναι ερωτευμένοι,για όσους αγαπούν,για όσους προσμένουν υπομονετικά τονΈρωτα.
Την νύχτα νιώθω την καρδιά  να χτυπά πιο γρήγορα,πιο δυνατά και τα μάτια  να έχουν μια λάμψη διαφορετική που διαπερνά ακόμα και το πιο πυκνό  σκοτάδι.
Όλες μου οι αισθήσεις στήνουν ένα ξέφρενο,διαφορετικό κάθε φορά χορό και με παρασέρνουν σε μαγευτικούς στροβιλισμούς.....






Υπάρχουν,όμως,και νύχτες βασανιστικές γεμάτες σκέψεις που σε καταδιώκουν σαν Ερινύες και δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις.
Υπάρχουν νύχτες που η μοναξιά σε λυγίζει και κάποιο καυτό δάκρυ μουσκεύει το μαξιλάρι σου.
Υπάρχουν νύχτες που η ελπίδα σου αργοσβήνει σαν κερί και εσύ παλεύεις να κρατήσεις την φλόγα αναμμένη.
Υπάρχουν νύχτες που η ψυχή φουρτουνιάζει και εσύ αναζητάς πάλι απάνεμο λιμάνι να αράξεις για να σωθείς.
Υπάρχουν νύχτες που επιθυμείς,ποθείς εκείνον(ή εκείνη αντίστοιχα)για να μοιραστείς την έξαψη του κορμιού και ταυτόχρονα την ένωση της ψυχής!!!
Υπάρχουν νύχτες............
Υπάρχεις νύχτα με τα  πολλά σου πρόσωπα και από νύχτα σε νύχτα υπάρχουν τόσοι άλλοι και εγώ!!!!!!Ποιο πρόσωπό σου να πάρουμε και ποιο να αφήσουμε;;;;;

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Πασχαλινές ευχές!!!



                          Εύχομαι σε όλους τους αγαπημένους φίλους,αναγνώστες και περαστικούς

                                                                Καλή Ανάσταση 
                                                                         και
                                                                Καλό  Πάσχα !!!!

 Ο Χριστός να γεμίσει με το φως Του την ζωή σας  και να σας  χαρίσει  υγεία,αγάπη και ευτυχία.