Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Ήρθες ξαφνικά...

Σήμερα ήρθες  τελείως-απροσδιόριστα-απρόσκλητη .Δεν μπήκες καν στον κόπο  να με προειδοποιήσεις για το τι είχες κατά νου,ούτε έστω και με ένα μικρό χτύπο στο τζάμι της ψυχής μου.Με τράβηξες απότομα και βιαστικά από το χέρι και έχοντας ανοικτούς όλους τους ασκούς του Αιόλου ξεκίνησες να με σεργιανάς από εδώ και εκεί.
"Έίμαι γυμνή.Πού με πας;", σου ψέλλισα αλλά εσύ δεν μου έριξες ούτε μία ματιά.Ο αέρας μου τρυπούσε τα κόκαλα αλλά το βλέμμα σου ήταν αυτό που με πάγωσε περισσότερο.Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ,ειδικά σήμερα, αποφάσισες να μου δείξεις όλη σου την σκληρότητα.Και ο πόνος στο χέρι μου από το σφίξιμο σου όλο και αυξάνονταν μα εσύ δεν σταματούσες να με σέρνεις.
"Πονάω....",τόλμησα να φωνάξω αλλά και πάλι εσύ δεν μου έριξες ούτε μία ματιά.Συνέχισες να με τραβάς ακόμα πιο δυνατά και να με σβαρνίζεις χωρίς οίκτο στην βασανιστική  αυτή διαδρομή.Σήκωσα τα μάτια να δω που με πηγαίνεις και τότε αργά το συνειδητοποίησα........έπαιρνες το δρόμο για τις  παλιές μου γειτονιές .......τις φωτεινές και συνάμα τις τόσο υγρές και σκοτεινές......'Οχι,δεν την ήθελα αυτή την επίσκεψη......Όχι πάλι........Όχι σήμερα........
"Ματώνω......",τόλμησα να φωνάξω δυνατά μήπως και με λυπηθείς και σταματήσεις.Κι όμως......τάχυνες περισσότερο το βήμα σου και βιαζόσουν......βιαζόσουν......βιαζόσουν.....να με τελειώσεις.
Και όλα περνούσαν σαν ταινία από μπροστά μου......πρόσωπα που έφυγαν,πρόσωπα που χάθηκαν,πρόσωπα που έμειναν......όλα ανέκφραστα......όλα αγνώριστα.....και μετά τα λάθη,τα σωστά...όλα όσα πρόλαβα και όλα όσα δεν.......
"Χάνομαι......",ψέλλισα αργά αλλά και πάλι εσύ δεν μου έριξες ούτε μία ματιά.Με άρπαξες με την βία και με τραβούσες έτσι λυγισμένη,έτσι ταλαιπωρημένη,έτσι ματωμένη και βάδιζες αποφασιστικά για εκεί...εκεί που πάντα κατέφευγα από σένα...τον τελευταίο αγαπημένο μου προορισμό...τη θάλασσα...
Μόλις έφτασες εκεί με το υπεροπτικό σου βλέμμα με πέταξες στα βράχια της σαν κουρέλι και έφυγες........Απόμεινα εκεί με το θαλασσινό αεράκι να δίνει μια πνοή δροσιάς στο κουρασμένο πρόσωπο και μια ηλιαχτίδα να αγκαλιάζει το γυμνό ταλαιπωρημένο κορμί....Πρέπει να σηκωθώ....Πρέπει να παλέψω....Πρέπει να ελπίζω σε κάτι....ΞΑΝΑ....

8 σχόλια:

  1. Αγγελίνα, να ελπίσεις σε κάτι ΞΑΝΑ!
    Κί όσες φορές γλιστρήσεις, να ξανασηκώνεσαι!
    Κι όσες φορές πληγωθείς, να ξαναρισκάρεις την εμπιστοσύνη.
    Κι όσες φορές ματώσεις, να φροντίσεις τρυφερά την πληγή, και να ξαναμπείς στο "γήπεδο"!
    Διότι αυτή είναι η ζωή, κι όπου σε βρεί το "βόλι", αλλά μετά σηκώνεσαι όρθια και παλεύεις με τη δύναμη που νομίζεις τώρα οτι δεν έχεις..
    Αλλά πάντα έχεις! Ακόμη και "..μ εργαλεία που είναι απο καιρό σωσμένα.." (Κίπλιγκ). Ποτέ δεν τελειώνει η Εμπειρία, κι όπου σε βρεί, ΈΠΡΕΠΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγγελίνα μου,
    Είναι δυνατόν, να την άφησες αυτή την καταπιεστική κι επίμονη
    "αράχνη" να σε καταβροχθίσει; Είναι δυνατόν να μην την άρπαξες από το μαλλί αυτή την αυθάδικη "σφουγγαρίστρα" και να της έστυψες το κεφάλι μέσα στον πρώτο κουβά, μεταξύ μπάνιου και κουζίνας, πριν την υποχρεώσεις να πάει να γυαλίσει τα..πλακάκια;;
    Είναι δυνατόν η Αγγελίνα που ξέρω, που δεν δέχεται μύγα στο σπαθί της να κάθισε φρόνιμα να τη σέρνουν όπου ΔΕΝ ήθελε;;
    Επαναφέρε σε παρακαλώ τάχιστα στην τάξη τον κόσμο, βάλε τα χρυσαφικά στη μπιζουτιέρα που χώθηκαν λάθρα τα κρεμμύδια! και οι πατρίκιοι δεν θα εκθρονιστούν ξαφνικά απο τους .πληβείους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγγελίνα μου καλή,
    όχι "έπρεπε" αλλά Σήκω!
    Φύγε γρήγορα απο εκεί!
    Κι αν άφησες να σε σύρουν,δεν έχει σημασία περισσότερη απο εκείνη τη στιγμή που έγινε!
    Τίποτα δεν κρατάει περισσότερο απο μια στιγμή αν δεν συγκατατεθούμε.. Αν δεν συμφωνήσουμε έστω μ ένα νεύμα..
    Κι εσύ επιτέλους: Διαφώνησε, και Φύγε σ άλλη παραλία.
    Μπορείς να πάς όπου θέλεις, και ν αφήσεις στα μαύρα βράχια ότι σ έστειλε εκεί..
    Υπάρχει ήλιος απο την άλλη μεριά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή μου Αγγελίνα, απανωτά τα δυσάρεστα που μας συμβαίνουν. Δεν μπορώ να σε νοιώθω να έχεις αυτόν τον πόνο που βγάζει μια ψυχούλα χαμογελαστή και ένα χαμόγελο τόσο ζεστό. Καλή μου χαμογέλα, χαμογέλα, χαμογέλα...............Ας μοιράσουμε τον πόνο μας. Σου εύχομαι να έχεις όνειρα χαμογελαστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητή μου Ρεγγίνα,
    Αυτό το άτιμο το "βόλι",που από αλλού το περιμένεις και από αλλού σου έρχεται κάποιες φορές,σε λαβώνει τόσο βαριά και βαθιά που σε τσακίζει...σε θλίβει...
    Μην ανησυχείς,όμως,γιατί τα "σωσμένα από χρόνους εργαλεία" πάλι θα γίνουν τα "δεκανίκια" μου για να σηκωθώ και να μπω πάλι στον "στίβο"!!!'Αλλη μία φορά όρθια,άλλη μία φορά δυνατή για μένα και για όσους αληθινά με αγαπούν.
    Σε ευχαριστώ για τα γεμάτα αισιοδοξία λόγια σου!!!Από καρδιάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλή μου Αναϊς,
    Γιατί εκπλήσεσαι;;;Δεν ξέρεις ότι οι "μαύρες αράχνες" σε ρίχνουν στο ιστό τους και σε "καταβροχθίζουν" ,χωρίς να το καταλάβεις πολλές φορές;Δεν ξέρεις ότι κάτι "λασπωμένες σφουγγαρίστρες" προσπαθούν να λερώσουν τα καθαρά και φωτεινά πατώματα;
    'Οπως και να έχει ένα πράγμα δεν θα είναι εφικτό:Δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποτινάξουν την μαυρίλα και την λάσπη από πάνω τους!!!Και αν νομίζουν ότι το πέτυχαν,ζουν με ψευδαισθήσεις!!!
    Α,και μην ξεχνάς:τα "κρεμμύδια" μυρίζουν μετά από λίγες μέρες ενώ ο χρυσός πάντα λάμπει!!!Και αυτό το χρυσάφι δεν πρόκεται ποτέ να μου το κλέψουν έστω και αν πονάω για το διατηρήσω ατόφιο!!!
    Να είσαι καλά φιλενάδα και θα τα καταφέρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλή μου Αριάνδη,
    Πόσο πράγματα αλλάζει αυτή η στιγμή...Πόση ευτυχία και πόση πίκρα κουβαλάει...Και αυτή η στιγμή με τσάκισε σήμερα και με πέταξε στα βράχια σαν "ξεβρασμένο πλοίο"...Ναι,έχεις δίκαιο ότι πρέπει,απαιτείται να σηκωθώ και να φύγω...γιατί ο ήλιος πάντα θα φέγγει!!!
    Να είσαι καλά για τις προτροπές και την συμπαράσταση σου!!!Να προσέχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλέ μου dadulo,
    Σήμερα είμαι απροσδιόριστα μελαγχολική,κακόκεφη και νωχελική!!!Το "ζεστό χαμόγελο" σκεπάστηκε από έντονη βαρυχειμωνιά και τεράστια κύματα απαισιοδοξίας!!!
    Σε ευχαριστώ που στέκεσαι δίπλα μου αν και βιώνεις τον προσωπικό "Γολγοθά' σου.Μην στεναχωριέσαι για μένα και πρόσεξε τον εαυτό σου αυτή την δύσκολη στιγμή.Σε έχω και εσένα στην έγνοια μου πλέον σαν δικό μου αγαπημένο μου πρόσωπο.
    Σε καληνυχτίζω γλυκά και καταβάλλω τεράστια προσπάθεια να σου στείλω ένα,όχι θλιμμένο,χαμόγελό μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή